Symfonisiowe "TAK"

[Symfonia]

Przyszedł czas i na mnie. Postaram się pominąć kłótnie, pomyłki i inne mniej przyjemne atrakcje zw. z organizacją ślubu i wesela (a było ich więcej niż kropel w morzu).

Sobota rano, nasz czas na rachunek sumienia. Spowiadał nas ksiądz proboszcz - ten sam, który udzielił nam ślubu. Następnie fryzjer i makijaż. Nie obyło się bez zamieszania. Rodzice biegali jak poparzeni, nie wiedząc za co się zabrać. Gdyby nie pomoc Pani fotograf w ubieraniu mnie... nie zdążylibyśmy na czas! Ale ufff... Udało się. Pod kościołem jeszcze mała scysja z świadkową i z uśmiechem do ołtarza. Kościół mamy spory, a ja mało co pamiętam tę drogę. Pamiętam, że byłam spokojna jak nigdy! Tak mi było błogo. Mój ukochany miał łzy w oczach i cudny uśmiech na twarzy. Ceremonia była przepiękna, kazanie, skrzypce... wszystko było idealne. Podczas ceremonii ksiądz przekazał nam mikrofon i podziękowaliśmy rodzicom za wychowanie oraz wręczyliśmy im ramki ze zdjęciem. Po wyjściu z kościoła sypnięto nam płatkami róż i złożono życzenia. Potem tylko zdjęcie pamiątkowe i na salę.

Na sali czekali na Nas goście, rodzice oraz zespół. Przywitano Nas chlebem, solą oraz "wódką". Odśpiewano nam 100 lat i zasiedliśmy do obiadu. Po obiedzie przyszedł czas na pierwszy taniec - pomyliłam kroki w jednym momencie ale cóż. Potem najtrudniejsze 2-3 godziny wesela czyli "nauka" tańca w sukni. Ciągle deptałam po halce. Na szczęście potem umiałam już "sterować" suknią, bawiłam się świetnie i bez zmartwień. Goście byli zachwyceni salą, smacznym jedzeniem i NAMI. Ciągle słyszałam komplementy na temat sukni i fryzury. Zabawy oczepinowe były zabawne, a najbardziej KARETA. Były lampiony, smaczny tort i łzy niekoniecznie - szczęścia (po północy pękłam i się popłakałam).

Jest kilka rzeczy, które byśmy zmienili - świadkowie! Nie spisali się wogóle, na szczęście miałam przy sobie kuzynki Lubego. One ocierały mi łezki i przytulały. Ale to nic... najważniejsze jest Nasze szczęście, Nasza miłość i to, że były obok osoby tak życzliwe i pomocne jak One. Jestem im wdzięczna za okazane serce. Moje siostrzyczki!

Po powrocie do domu czekały mnie ciężkie chwile - ściąganie rajstop. Tak się obtarłam, że mi przy rozbieraniu łzy poleciały. Na szczęście nie przeszkodziło to w nocy poślubnej poprzedzonej wspólną modlitwą. Starania o dzidziusia oficjalnie rozpoczęte!

Niedziela, poprawinowy klimat był upalny! Nie przeszkadzało to w energicznych tańcach i śpiewach. Wszyscy byli zachwyceni i dziękowali za tak wspaniałe wesele i poprawinową zabawę. Cała zabawa zakończyła się po 19-stej, 19-ego.

(Zdjęcie? Było i nie ma)
_________________

[serduszkox]

No to wszystkiego co najlepsze
gdzie fotki?
_________________
Pewności nie ma, ale jest szansa..

[NutkaMisio]

dużo dużo szczęścia
_________________

[Aniolinek]

Moje gratulacje, dużo miłości dla Was i więcej radości
_________________

[Karolina1984]

Zabiłaś mnie tą fotką czytałam, zostawiając sobie przesunięcie ekranu i obejrzenie fotek na koniec- a tu.......no ładne zdjęcie, ale musisz troszkę się poprawić
_________________

[Ewa-Gdy]

Trzyma Nas w niepewności, ot zołza
Gratulacje Symfonia! Najważniejsze, że jesteście zadowoleni. Wszystko co niedobre poszło w niepamięć i teraz pora cieszyć się wspólnym życiem.
_________________

[ola_b]

Gratuluję!
_________________

[sopocianka]

[ewelajn]

Gratuluję Dużo szczęścia
Szkoda,że w relacji tyle goryczy, mam nadzieję,że teraz będzie tylko lepiej !
I czekam na jakąś fotę WAS
_________________

[lamorela]

Wszystkiego najleprzego na nowej drodze życia!
_________________

http://kosmetyczka-lamoreli.blogspot.com