Gamofobia

[pusia85]

Napisałam, że nie mam zamiaru kierować się JEDYNIE wypowiedziami na forum (czytanie ze zrozumieniem). Ja nie widzę żadnej sprzeczności w tym, co pisze. Moja historia nie jest bajką, żebym coś w niej miała wymyślać. Po prostu inaczej mnie wychowano, w moim środowisku rolą kobiety nie jest totalne podporządkowanie się mężczyźnie, jak w waszym wypadku. Nie pytałam na tym forum, czy mam wyjść za mąż czy nie (to dla tych mniej spostrzegawczych), ale jak pokonać strach przed ślubem.
Ps. Ja na studia też tak dojeżdżałam, ale różnica między pracą, a studiowaniem jest kolosalna.
I strasznie drażni mnie mieszanie mojego życia zawodowego i tego, jakim jestem pracownikiem z moim życiem osobistym, bo jedno nie ma nic wspólnego z drugim, więc nie życzę sobie takich porównań. Ale jeśli już tak bardzo kogoś to interesuje, to mogę napisać, że moja praca jest moją pasją. Uwielbiam szkołę, w której pracuję i uczniów, którzy do niej chodzą. Poświęcam im cały swój czas (czasem kosztem narzeczonego), więc jestem dobrą nauczycielką i rzetelnie wykonuje swoje obowiązki.
_________________

[atina]

[polly]

[atina]

Masz rację Polly... zapomniałam o tym wcześniej napisac.... To nie nam stawia sie ultimatum (ślub albo koniec) tylko Tobie.... i Ty z rozpaczy przed odejściem chcesz z nim się pobrać.... I kto tu jest podporządkowany.... Ja robię to co chcę, nikt mi nie rozkazuje... po prostu idealnie do siebie pasujemy...i wzajemnie się poświęcamy.... Nie jestesmy egoistami ("Mi tak dobrze, nie chce zmian") małżenstwo to My a nie Ja - Ty....
_________________

[Smużka]

[atina]

[polly]

[Gosiula]

Polly bardzo celnie

Tak się składa, że też będę nauczycielem i jakoś nie mam problemów z określeniem na czym bardziej mi zależy - na rodzinie oczywiście, praca jest w dalszej kolejności. U Pusi to praca jest na pierwszym miejscu i ona żyje dla pracy, a nie pracuje żeby żyć. I nie chodzi mi tutaj o to żeby zarabiać tylko tyle żeby wystarczyło od 1 do 1.
Dodatkowo nie podoba mi się zarzut od Pusi że "nie umiemy czytać ze zrozumieniem" bo może to ona źle się wyraziła albo inaczej ją zrozumiałyśmy.
Dodatkowo Pusiu co rozumiesz przez "podporządkowanie się mężczyźnie"? Moim zdaniem to spełniać jego zachcianki i być wierną służącą swojego pana i władcy (może trochę to przerysowałam). I uważam, że to ty jesteś podporządkowana swojemu PANU a nie my swoim PARTNEROM.
_________________

[justynam198]

[Sandra88]

o matko ale tu sie toczy burzliwa rozmowa hehe
ale wcale sie temu nie dziwie bo czytając posty Pusi mam wrażenie ze żyjemy w średniowieczu, a wydaje mi sie ze mamy XXI wiek i każdy za siebie odpowiada i podejmuje samemu decyzje.
Nie wiem nie wyobrażam sobie żeby ktoś mnie do czegoś zmuszał czego ja nie chcę a tym bardziej żeby osoba którą kocham stawiała mi takie ultimatum albo ślub albo żegnam
No ale z tego co Pusia mówi ona kocha swojego partnera i wydaje mi się że jeśli jest to prawda to powinna z nim porozmawiać o swoich obawach i powinni jakoś razem dojśc do porozumienia i do tego "złotego środka"