Jak Inka za mąż wyszła :-)

[Inka83]

Dnia 21 maja o godzinie 18.00 miał nastąpić koniec świata. Ponieważ nie nastąpił, kilka godzin wcześniej udało mi się wyjść za mąż, a dzisiaj, zgodnie z forumową tradycją, zamieszczam relację.
W piątek po południu dokonałam ostatniego przygotowania, mianowicie udałam się do kosmetyczki zrobić pazurki. W sobotę obudziłam się przed 7 rano, wyspana i z motylkami w brzuchu. Zdążyliśmy zjeść śniadanie i przyjechała moja koleżanka, która miała mi pomagać w przygotowaniach. Jednocześnie mój narzeczony przeniósł się do swojego świadka, bo tam miał się przygotowywać i później po mnie przyjechać. Jeszcze przed jego wyjściem dowiedzieliśmy się, że mamy się dodatkowo spakować, ponieważ noc poślubną spędzimy w hotelowym apartamencie - taki prezent od naszych świadków. Po oddelegowaniu przyszłego męża udałyśmy się do fryzjerki, w drodze powrotnej odbierając bukiet. Makijażystka przyjechała do domu i zarówno fryzura jak i makijaż wyszły bez zarzutu. W końcu nadszedł czas ubierania się i właściwie w tym momencie uświadomiłam sobie, że wychodzę za mąż. Dzisiaj! Serce zaczęło mi bić szybko i ręce latały, koleżanka pozapinała mi gorset, bo sama nie byłam w stanie. Pomogła mi też założyć suknię i mnie zasznurowała, cały czas powtarzając, że jak się nie uspokoję to wyleje na mnie kubek zimnej wody. Trochę pomogło .
W końcu przyjechali panowie, krótko po nich fotograf. Na widok przyszłego (jeszcze) męża zrobiło mi się ciepło na sercu i przestałam dygotać. Mimo, że było bardzo ciepło koleżanka zapakowała mi mój biały płaszczyk ('na wszelki wypadek, to w końcu maj a nie lipiec") oraz kilka parasolek ("po południu może padać"). Pojechaliśmy do USC i przed wejściem miała miejsce humorystyczna sytuacja. Schodząc ze schodów w domu przytrzymywałam suknię i tren i nie miałam jak wziąć do ręki bukietu. Dlatego bukiet wyniosła za mną koleżanka i przy wsiadaniu do samochodu odruchowo wręczyła go mojemu świadkowi, który siedział obok kierowcy (też świadka). Rysio przejął bukiet również odruchowo, położył sobie na kolanach i tak pojechaliśmy. Przed USC wysiedliśmy, ja poprawiałam suknię, rozmawiałam z narzeczonym i zupełnie zapomniałam o bukiecie. Rysiek tymczasem stał nieco dalej, trzymając bukiet w obu dłoniach jak przykładna panna młoda. Dopiero nasz fotograf - jedyny przytomny - zauważył, że mi czegoś brakuje. Podszedł do Rysia i powiedział, że bukiety to przywilej druhen i panien młodych. A jeśli już bardzo chce iść z kwiatami w dłoni to powinien sobie zamówić w kwiaciarni, a nie zabierać pannie młodej. Wśród ogólnego śmiechu bukiet został mi zwrócony i weszliśmy.
Miło zaskoczyła nas pani, która udzieliła nam ślubu. Przed przysięgą powiedziała kilka słów, o małżeństwie, o przyjaźni i o nas. Nie była to nasza znajoma, więc podejrzewam, że nasi świadkowie maczali w tym swoje paluszki i coś tam opowiedzieli. Było to dla nas wzruszające i dzięki temu ceremonia wyszła bardziej prywatna, a mniej oficjalna. Wymieniliśmy obrączki. Trochę kręciło mi się w głowie i miałam ściśnięte gardło.
A później zabraliśmy wszystkich do restauracji. W duchu cieszyłam się, że w kwestii menu zdałam się w kilku miejscach na menedżerkę tejże restauracji. Dobrze podpowiedziała i doradziła potrawy, wszystko było bardzo dobre, a zarazem dopasowane do pogody, nie za ciężkie. Tort wjechał i się nie rozjechał Wszystkim smakował i chyba nie udawali.
W końcu zostaliśmy odwiezieni do hotelu. Muszę powiedzieć, że pomysł z apartamentem na noc poślubną był znakomity. Szkoda, że sami na to nie wpadliśmy. Dostaliśmy szampana i było bardzo miło
Do własnego mieszkania wróciliśmy w niedzielę, wczoraj oboje mieliśmy wolne w pracy, ale dzisiaj laba się skończyła i trzeba było wrócić do rzeczywistości. Chociaż bardzo przyjemna jest ta rzeczywistość z obrączką na palcu. Nie możemy teraz wyjechać w podróż poślubną, bo u mnie na uczelni zaczął się gorący okres rozliczeń studentów, a za chwilę sesja. Ale namiastkę mieliśmy w hotelu
Podsumowując: za mąż mogłabym wychodzić raz w miesiącu, super sprawa.
W tym miejscu dziękuję Wam, Dziewczynki, za wsparcie przez te kilka miesięcy przygotowań. Za podtrzymywanie na duchu, rady i pomoc. Dziękuję! Jesteście nieocenione. (Nie, żebym żegnała się z forum, bo już się zadomowiłam).






_________________

[Dzwoneczek]

Gratulacje! Wszystkiego dobrego na nowej drodze życia
_________________

[ewelinka89]

Gratulacje
_________________

[Carla]

Gratulacje! Koniecznie prosimy o zdjęcia!

[borusia]

Gratulacje! I ja również podpisuję się pod prośbą o zdjęcia

[Lady_S.]

Wspaniała relacja i gratuluję

[Agata85]

Słodkiego, miłego bycia - już do końca Waszego życia! Gratuluję i cieszę się razem z Tobą Inko, ja też powtarzam, że jeszcze raz mogłabym wyjść za mąż za mojego męża
I czekamy z niecierpliwością na fotki!

[marta_ges]

Gratulacje
_________________

[Blue_Bird]

Inko- najserdeczniejsze gratulacje i szczere życzenia:

1. Bądźcie wierni swoim ciałom, niczym wzniosłym ideałom;
2. Nie budujcie muru z cegły, w tym jedynie murarz biegły;
3. Pamiętajcie o rocznicach, nie świętujcie ich przy pizzach;
4. Dręczy Was chrapanie nocą? Można szturchnąć, tylko po co?
5. Gdy różnica zdań dość spora, wynajmijcie mediatora;
6. W namiętności co dzień trwajcie, gdy przygasa, rozpalajcie;
7. Gdy Wam zgody nic nie bełta, nie zarobi terapeuta;
8. U sąsiadki wrót nie stójcie, tajemnice swe szanujcie;
9. Niech nie martwi Was frasunek, na frasunek dobry trunek;
10. A gdy siwe będą głowy - damy Wam poradnik nowy.


Pięknie opisałaś Wasz ślub- wszystko poszło gładko i po Waszej myśli, a i z odrobinką humoru- również taki ślub bym chciała dla nas

Jeszcze raz- WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!
_________________

[AniaKicia87]

Wszystkiego dobrego na tej Nowej Drodze bardzo miło czytało się twoja relację Obowiązkowo prosimy ładnie o jakieś zdjątko
_________________