Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

serene5 · bywalec Dołączył: 25 Mar 2012 Posty: 132 Skąd: Świętochłowice

15.09 już jest prawie wspomnieniem, ale podzielę sie swoja historią dając radę dla tych dziewczyn, które maja to dopiero przed sobą.
Ślub był na 13:00. Wesele skromne na 25 osób dla najbliższej rodziny.

Dzień zaczął się dość spokojnie, na 8 byłam umówiona z fryzjerką, jest moja znajomą wiec miło spędziłam poranek, jeszcze do tego mnie pomalowała język

następnie doszła moja świadkowa, która też sobie fryzurkę robiła. Około 10:30 wracałyśmy do domu moich rodziców, u których nocowałam dzień przed ślubem.
I tu już zaczęły się schody.
Moja matka wciąż w szlafroku, ojciec z bratem chadzają po domu w dresach, grają w coś na komputerze Shocked

. Ok, mamy jeszcze czas.
Zaczynam sie powoli ubierać, świadkowa mi pomaga. Po 11 zaczęłam sie denerwować, bo matka łaziła, marudziła i prosiła co chwilę o coś moją świadkową (tak w ogóle jest moją byłą bratową - po rozwodzie ze starszym bratem). Ojciec ubrał się (ale w codzienne ciuchy) bo jedzie po babcie, która chce być na błogosławieństwie. O 11:30 matka stwierdziła, że przecież ubranie sie to 5 minut roboty Shocked

i zaczęła odciągać moja swiadkową ode mnie, któa zapinała mi suknie.
o 12:00 dzwonek na domofon - teściowie, Pan Młody idą do góry (mieszkamy na 4 pietrze bez windy). Mój ojciec biega w rozpiętej koszuli, brat młodszy nie wie co ze sobą zrobić, matka jęczy, żeby jej doradzić którą biżuterię ubrać i aby jej cos pożyczyć do malowania... Masakra! Ale ok, nie denerwuje się, ja jestem gotowa, zaczynają mi drżeć ręce.
Moja świadkowa do mojej mamy pyta się, gdzie ma krzyżyk, wode swiecona i jakiś koc, abyśmy mogli uklęknąć. A ona zielona! Nie wie o co chodzi! Ja wiem, moja rodzina nie jest religijna ale do jasnej ciasnej mogłaby sie tak zorientować wcześniej!!
Teściowie weszli i praktycznie jeszcze jej pomagali. Ojciec też totalnie się na tym nie zna, ale on to tak ma oczko

Ok, błogosławieństwo jakoś przeszło, pora jechać do kościoła. Byliśmy trochę za wcześnie wiec czekaliśmy przy kancelarii na księdza. A ksiądz super! Najlepszy z parafii uśmiech

Taki typowy Ślązak, stwierdził, ze dopiero na 18:00 jest kolejna msza to mamy sporo czasu uśmiech

Nie daliśmy zbyt dużo na kościół bo tylko 100 zł ale organista był, Kościół ozdobiony, piękne kwiaty przy ambonie... Byłam naprawdę pod wrażeniem.
Mojemu kochanemu przy przysiędze łezka sie zakręciła i troszkę sie roześmiał do mikrofonu uśmiech

I już po przysiędze, obrączki na palcu, błogosławieństwo (aha przy podpisywaniu aktu małżeństwa ksiądz do nas z tekstem: ale nie spaprejcie tego Very Happy

)
I pod kościołem poszły grosiki, ryż, płatki róż. Przyszło troszke ludzi, ale bardziej wypatrywałam tych, co nie było...
Nie pojawił się mój wujek (brat mojej mamy), jedyna kuzynka, mój starszy brat który siedzi w Warszawie... Jak sie później dowiedziałam, wszyscy obrażeni, bo nie dostali zaproszeń a zawiadomienie... Z bratem kontaktu w ogóle nie mam, nie dzwoni do mnie, nie pisze totalne zero i liczył na zaproszenie. Wujkowie stwierdzili, skoro robili dwa lata temu wesele dla mojej kuzynki liczyli na to samo. Było mi cholernie przykro, bo nie liczyłam na prezenty, ale kurcze nawet pod Kościół nie przyjść?
Mój kochany mnie pocieszył, ze mam teraz nową rodzinę i nie mam sie co przejmować.

Wesele wypadło super uśmiech

Zabawa była do 24:00 (tak się umawialiśmy), nawet mój dziadek ze swoja opiekunką (34 lata - mój dziadek 78 uśmiech

)tańczył do upadłego. Był pierwszy taniec, podziękowanie dla rodziców, wprost wszystko tak jak miało być uśmiech

Po wszystkim szwagrowie jeszcze wytargali mojego meża do teściów na kolejna flaszeczke (poszło z 5) Very Happy

haha a ja już słodko spałam.

I tu moja rada.
Chcieliśmy mieć skromne wesele i takie mieliśmy, więc nie patrzcie na ludzi, tylko na siebie, bo to WASZ najważniejszy dzień w życiu!! Pamiętajcie!
_________________

delikatna0

Gratuluję tego najpiękniejszego dnia! Masz rację - najważniejsze, żeby był "po naszemu", a co ludzie pomyślą...to naprawdę w tym momencie nieważne;)
_________________
"Śmiało, bądźmy delikatni!" oczko