Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

slonko89 · bywalec Dołączył: 24 Kwi 2011 Posty: 199

Nadeszły ostatnie nerwowe dni i dla Nas...

W sumie zaczęło się powoli już w czwartek. Od rana poszłam na paznokcie, później podjechaliśmy jeszcze po kosze na podziękowania dla mam i zapakowaliśmy wszystkie napoje i alkohole do autka. Wieczorkiem zajęłam się ozdobieniem kieliszków do szampana i wydrukowaniem wierszyka na podziękowanie dla mam (było w takiej kolorystyce jak zaproszenia).

Piątek zaczął się nerwowo bo trzeba było jechać z rana kupić owoce i je zawieźć razem z napojami, alkoholem i innymi dodatkami na salę a teściowa się uparła, że też chce jechać (a w aucie były kosze o których przecież miała się nie dowiedzieć) ostatecznie się jakoś udało bez zepsucia niespodzianki uśmiech

Mój chrzestny, który miał Nas zawieść do ślubu nie dojechał z Niemiec w czwartek ani nie dawał znaków życia więc popołudnie trochę nerwowe było czy wszystko jest ok. Po 16 pojechaliśmy wypucować Nasze autko zajęło nam to prawie dwie godziny ;o Zabraliśmy też suknie od dziadków. Wieczór zakończył się miłą wiadomością bo przed 22 przyjechał wujek Very Happy

Noc z piątku na sobotę do najlepszych nie należała bo oboje kręciliśmy się strasznie język

Pobudka o 7, zjedliśmy śniadanko i poszliśmy do kościoła bo o 8 mieli przyjechać robić dekorację w kościele. Jak zobaczyłam mój bukiecik byłam zachwycona radosny

ale okazało się, że kobietka zapomniała zrobić kwiatów dla świadkowej a do tego jednej paczki kwiatów do dekoracji nie wzięła. Jako, że to znajomi to podjechaliśmy do hurtowni dokupić kwiatki a ona w międzyczasie zrobiła bukiecik świadkowej. Było już przed 9 więc przyjęliśmy od nich życzenia i pojechaliśmy po ciasta. Ciasta robili znajomi więc tam wszystko było ok ale jak podjechaliśmy po tort niestety był problem. (Zamówiliśmy początkowo tort – u Sowy - na 32 porcje ale że byłoby trochę mało to zmieniliśmy od razu na 40porcji i na prostokątny.) Przyjeżdżamy po tort a dziewczyna przynosi okrągły, smutne spojrzenie na M. ale myślę sobie trudno i tak będzie dobry język

ale moment coś za mało dopłaciliśmy ! Okazało się, ze mamy tort na 32porcje – myślałam, że szału dostane wnerwiony

ostatecznie pożyczyli nam stojak i dokupiliśmy mniejszy torcik z 0,5kg upustem. Zaczął Nas czas gonić bo na 10.30 teściowa miała być u fryzjera a tu już była 10 a na sale trzeba jeszcze jechać. Była z 5 minutowym zapasem na miejscu a my podjechaliśmy po moją siostrę żeby ją zabrać do fryzjera. Weszłyśmy do fryzjera równo o 11 a tam dziewczyna jeszcze siedziała usiadłam dopiero o 11.25 na fotel bezradny

i nerwowo zerkałam na zegarek bo przecież po mnie jeszcze moją sis miała uczesać. Wujek przyjechał po nas o 13.30 zabraliśmy makijażystkę po drodze i wujek mnie odstawił z nią pod domem M., a z siostrą pojechał do mamy żeby się ubrała. W sumie o 14.20 byłam już umalowana w międzyczasie przyjechała moja mama z siostrą i wujkiem. Do malowania usiadła teściowa, a później moja mama. O 15 przyjechał fotograf, i zaczęła się nerwówka, ja męczyłam się dopiero żeby zawiązać ładnie krawat M. bo wcześniej nie chciał zły

Wujek pojechał po dziadków, żeby ich podwieźć do kościoła . Była 15.25 za oknem pada ja jeszcze nie ubrana, a przecież jeszcze błogosławieństwo ! Najpóźniej o 15.40 mieliśmy być pod kościołem żeby dać świadkom obrączki i karteczki od spowiedzi. Na szczęści do kościoła kawałek ale wujka nie ma!! Byłam już tak zmęczona i zestresowana, że było mi strasznie nie dobrze;( Deszcz przestał padać. Zjawił się wujek i pod kościołem byliśmy o 15.50 świadek czeka ale gdzie jest świadkowa pytajnik

Podjechała o 16.55 (okazało się, że nie miała z kim synka zostawić bo brat nawalił)poszli szybko do Księdza. Słoneczka nie było, dosyć mocno wiało a ja nie miałam nic do okrycia więc weszliśmy już do kościoła.

Dzwony biją godzinę 16, my stoimy w drzwiach i serce zaczęło mi walić jak szalone. Minęło jeszcze kilka długich minut, organista zaczyna grać, ksiądz do Nas podchodzi i dziękuje, że właśnie jego wybraliśmy. Idziemy z uśmiechem za Księdzem, oczywiście wszyscy się patrzą na Nas, M. ściska mnie mocno za rękę a jak zobaczyłam Mamy to mi się oczy zaszkliły buja w obłokach

Okazało się, że po raz pierwszy ten Ksiądz celebruje ślub i był tak samo zdenerwowany jak my język

Kazanie było piękne, cała msza była cudowna. Przy przysiędze M. patrzył się na mnie z uśmiechem i zaszklonymi oczkami i jak jeszcze zaświeciło Nam słoneczko prawie się rozkleiłam. Nadeszła moja kolej trzymałam się żeby się nie popłakać,a nogi tak mi się trzęsły, że na pewno było to widać – M. z uśmiechem szepnął nie płacz i jeszcze bardziej ścisną mnie za rękę. Jakoś udało mi się nie rozpłakać ale głos drżał mi bardzo a jak to wyszło przekonam się jak film zobaczę. Cały czas się uśmiechaliśmy, Ksiądz też się ciągle uśmiechał i to dzięki niemu też mieliśmy uśmiechy na twarzy.

Wychodzimy z Kościoła i posypał się ryż i kolorowe a'la konfetti przygotowane specjalnie dla Nas przez koleżankę (od niej również mieliśmy flet na mszy), mieliśmy jeszcze tubę z płatkami róż ale wujek z samochodu zapomniał wziąć i ją wykorzystał przy życzeniach. Życzenia to był chaos każdy gdzieś z kimś stał i gadał ;D Najpierw życzenia złożyli nam świadkowie, później reszta a obie mamy w takim szoku były, że gdzieś obok stały i w końcu je ktoś przywołał do porządku hehe.

Nie obyło się bez bramy zrobionej przez podrzędne pijaczyny zły

ale męskie towarzystwo zrobiło z nimi porządek.

Na sali przywitała Nas menadżerka chlebem i solą, po czym mój mąż wziął mnie na ręce i wniósł na pierwsze piętro ! ;o (bo Nasza sala była na piętrze). Był szampan i tłuczenie kieliszków (głupio kelnerka zrobiła bo mojej siostrze kieliszka nie dała – jest młodsza ale no bez przesady, no trudno). Później było gorzko chyba z 10 razy, obiad i pierwszy tanieć, który nawet się udał i reszta zabawy, która mimo obawy wyszła super. Tort piętrowy wyglądał świetnie. Oczepiny były chociaż miało nie być uśmiech

Żałuję tylko, że fotografa nie mieliśmy na sali bo fotki są słabe a kamerzysta(znajomy) musiał jeszcze przed tortem wyjść ;(

Ogólnie wrażenia wszystkich bardzo pozytywne, każdy zadowolony bardzo no i oczywiście My również. Teraz troszkę smutno i pusto, bez tych emocji przygotowań do ślubu w zanadrzu mam jeszcze poprawkę (do, której trzeba się powoli zacząć przygotowywać) no i jak się wszystko ułoży to będziemy się niedługo remontem miekszanka Naszego martwić uśmiechnięty