Ślub-Wesele.pl - odwiedź nasz portal ! Fryzury ślubne 2016 Komis ślubny Baza firm Życzenia ślubne :: Portal dla nowoczesnych rodziców - AchTeDzieciaki.pl

Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

"16" rocznica ślubu

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ślubne :: strona główna -> Na nowej drodze życia
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
risiia
początkujący
początkujący


Dołączył: 23 Kwi 2012
Posty: 3

PostWysłany: Pon 23 Kwi 2012, 13:17    Temat postu: "16" rocznica ślubu Odpowiedz z cytatem

Kurczę, znowu mam ten sam problem, gdyż nie mogę znaleźć odpowiedniego miejsca, gdzie umieścić temat. Drodzy Moderatorzy, jeśli jest potrzeba, proszę o przeniesienie.
Nie, to nie ja mam 16. już rocznicę ślubu, a moi rodzice. Może mnie ktoś tutaj pamięta? Niestety już pod innym loginem, ale mniej/więcej dwa lata temu zakładałam temat w którym prosiłam o pomoc, ewentualną inspirację czy pomysły na urządzenie rodzicom przyjęcia niespodzianki z okazji 15. rocznicy ślubu. Piętnasta, bo okrągła, niestety zabrakło mi wówczas nieco funduszy na organizację. Dostałam od Was, Forumowiczów, wiele ciepłych słów, które mnie utwierdziły w przekonaniu, że jednak warto coś takiego zrobić. Miałam opisać później jak było, czy wszystko wypaliło, jednakże nie udało mi się zorganizować całego przyjęcia.
Teraz przybywam poinformować Was, że w roku 2011, dokładnie 6. sierpnia udało mi się wydać przyjęcie-niespodziankę. Opowiem po kolei jak to robiłam, jakie przeżycia mi towarzyszyły i jak mój pomysł został odebrany wśród gości.
Na początek może jeszcze przypomnę coś o mnie. Urodziłam się w tym samym roku, co pobrali się moi rodzice, a więc w 1995r. (małżeństwo skonsumowane wcześniej, rodzice pobrali się 29.07, a ja urodziłam się 12.11, tak więc poniekąd byłam obecna na ślubie Very Happy ). Mam dwie siostry (1997r. i 2002r.). Mam młodą mamę, bo z 1977r., a tata 1975r. Dogaduję się z nimi zazwyczaj świetnie, ale wiadomo, czasem mamy jakieś tam sprzeczki oczko.
Postanowiłam już dawno, że chcę wyprawić im takie drugie wesele. Wiele o tym myślałam, marzyłam, wyobrażałam sobie jak to będzie. Jak mi wyszło? Już opowiadam!
Ponad rok zbierałam pieniądze. Nie dostaję kieszonkowego, ale rodzice mają własne firmy, więc trochę pomogłam mamie w pracy, trochę tacie, odłożyłam coś z urodzin, imienin, stypendium.. Między czasie mieliśmy jeszcze wypadek samochodowy, więc dostałam odszkodowanie.
Na początku podzieliłam się pomysłem z siostrami. Mała była zachwycona i bardzo chciałam mi pomóc, druga niekoniecznie.. Byłam zdania, że moi rodzice (jak w sumie każdy rodzic) zasługują na taki prezent. Sporządziłam więc listę gości. Wśród rodziny i znajomych uzbierało mi się około 40-stu osób (rodzice wesela też nie mieli dużego, 50os.). Aby znaleźć wsparcie, wybrałam się w ogromną ulewę do ciotki (70km) rowerem (jak na mnie - wyczyn). Jest to młodsza siostra mamy. Bardzo jej się pomysł spodobał. Powiedziała, że mogę na nią liczyć. Drugim moim celem było znalezienie odpowiedniego miejsca. Ponieważ nie było mnie stać na zorganizowanie "drugiego wesela" w tym samy miejscu, musiałam wybrać inną alternatywę. Znalazłam przyjazną agroturystykę niedaleko miejsca naszego zamieszkania. Wybrałam to miejsce, ponieważ dzieci (a było ich sporo) miały miejsce na pobieganie. Kolejnym krokiem było zamówienie mszy. Bardzo chciałam, by wszystko odbyło się jak należy. Chciałam zamówić ją w kościele, gdzie rodzice się pobrali, jednakże jest on dosyć daleko, zrezygnowałam również i z tego. Kupiłam zaproszenia i porozwoziłam z kuzynem po gościach. Byli zachwyceni! Ofiarowali pomoc, jednakże jestem indywidualistką oczko Bardzo chciałam, by prezent był taki ode mnie i jak najmniej osób mi w tym pomagało. Miałam już salę, mszę i gości. Zwróciłam się do kolegów DJów, aby przygrywali. Bałam się, że DJ okaże się niewypałem, ale moi rodzice (a szczególnie tata), wolą muzykę nowoczesną.. Aby zamówić jedzenie, pojechałam do cioci, która ma restaurację. Zamówiłam od niej udźca oraz mnóstwo mięsa. Pożyczyłam również kieliszki do szampana (dodam, że talerze, sztućce itp. były już wraz z agroturystyką). "Słodkie" zrobiła Ciocia, gdyż, na moje, powinna być ona cukiernikiem. Miałam mnóstwo ciast. Planowałam też kupić tort, ale dostałam telefon, że zostanie on podarowany od gości.
A w domu były wielkie podchody. Rodzice strasznie ciągnęli nas za język, ale niczego się nie dowiedzieli! Mówiłyśmy im, że mają się pakować, bo wyjeżdżają, ale nie do końca uwierzyli. Na moje nieszczęście, postanowili sobie sami sprawić rocznicę - zaprosić wszystkich do restauracji na kolację. Na szczęście jednak, zaprosili tych samych gości, a oni... Poodmawiali! Oczywiście nie udało się utrzymać wszystkiego w tajemnicy i mama, która chciała sprawdzić w internecie godziny spowiedzi św., znalazła intencję mszalną! Pech.. No ale dalej realizowałam swój plan...
Ponieważ bardzo lubię robić sałatki, postanowiłam, że zrobię je sama. Aby były świeże, w dzień zabawy od rana wybrałam się na targ po zakupy. Przy punkcie z warzywami zrobiła się za mną nielada kolejka, bo w planach miałam 9 różnych sałatek. Kolega pomógł mi wszystko przynieść do domu. A wtedy to się zaczęło...
Przez cały dzięń towarzyszyła mi kamera. Wraz z najmłodszą siostrą wzięłyśmy się za sałatki. Ścigałyśmy się z czasem, ponieważ mama kończyła pracę o 13. Niestety podczas naszych zacnych czynów, pojawiła się w domu. Na szczęście nie przeszła nawet koło kuchni! Udało się.
Przed samą mszą zawoziłam soki rowerem.. Miałam do pokonania jednorazowo jakieś 7km.
Przez to właśnie opóźnił się nasz wyjazd do kościoła. Chcieliśmy być wcześniej, a tak, na ostatnią chwilę. I.... na placu przed kościołem spotkaliśmy się z gośćmi, którzy specjalnie przyjechali później myśląc, że my będziemy już wcześniej. Wtopa.
Ksiądz, znany mi bardzo dobrze, wygłosił piękne kazanie. Miłość, rodzina.. Na końcu mszy, kiedy poprosił rodziców o podejście do przodu po błogosławieństwo, płakałam jak bóbr! No ale taka już jestem.. Wzruszają mnie takie chwile, a szczególnie gdy chodzi o moich rodziców uśmiech
Po mszy rodzice koniecznie chcieli się dowiedzieć o co chodzi. Goście pojechali na miejsce, a my do domu. Aby nadal podtrzymać, że gdzieś wyjeżdżają, a goście w kościele to przypadek (głupie), spakowałyśmy w walizki jedzenie (sałatki) i do samochodu. Ciocia przywiozła placki, inni goście ogromnego torta ze zdjęciem z sesji oraz wódkę. Rodziców prowadziłam na około i w ten sposób " w prawo, prosto, w lewo", żeby się nie domyślili gdzie jedziemy. Kawałek przed agroturystyką (nie wiedzieli, że jest tam coś takiego), kazałam im zatrzymać samochód. Na oczy założyłam opaski i... wprowadziłam ich do wigwamu. Nakazałam zdjąć opaski, a wtedy... Huk szampana, melodia sto lat, wszyscy goście śpiewali, wszyscy mieli w rękach kwiaty, tort również tam stał. Mama z tatą się popłakali. Po odśpiewaniu gromkiego sto lat, pora na gorzko! Wypiliśmy zdrowie rodziców i zaczęliśmy składać życzenia. Zasiedliśmy do stołu rozpoczynając od kolacji. Sałatki okazały się hitem! DJ również. Poprosiłam rodziców o wyjście na środek i.. zatańczenie razem pierwszy raz po 16-stu latach do tej samej piosenki. Goście zaczęli się bawić, tańczyć, dzieci jeździły konno, biegały, zaplanowałam też ognisko. Do pomocy w kuchni zatrudniłam koleżanki chcące zarobić. Bawiliśmy się do 4 w nocy. Dzieci zostały odwiezione do babć, rodziny, a Ci starsi nadal się bawili. Nie żałuję ani złotówki, którą wydałam. Bardzo wszystko mi się udało. Goście byli zachwyceni i do tej pory oglądamy filmy z imprezy, kiedy przyjeżdżają. Rodzice wniebowzięci uśmiech Bardzo szeroko uśmiechnięci cały wieczór..
Czy coś zrobiłam nie tak? Nie wiem. Wiem, że tego nikt mi nie powie, ale czuję taki mały niedosyt. Coś może mogłam poprawić, nie wiem.. Ale usprawiedliwiam to tym, że nie mogłam dać im więcej. Zrobiłam wszystko na co było mnie stać.. Rodzice w tym roku planują zrobić kolejne przyjęcie, bo jak powiedział tata "nie ma wesela bez poprawin. wesele było w zeszłym roku, teraz poprawiny!".
Ktoś mi kiedyś napisał, że sam chciałby mieć taką córkę jak ja.. Nie uważam, żebym dokonała czegoś wielkiego. Ale jestem z siebie dumna za każdym razem kiedy o tym wspominam uśmiech

Liczę się ze słowami krytyki, ale wezmę ją sobie do serca. Nie każdemu może pomysł przypaść do gustu... W tym roku co im podaruję na rocznicę? Nie mam pojęcia, myślę, że poprzeczkę zawiesiłam wysoko. A kiedy sobie przypomnę opinie gości.. Podobno nie odważyli by się zrobić czegoś takiego. Nie wiem, ja się cieszę bardzo, że temu podołałam. Mamy co wspominać uśmiech
Życzę każdemu z Was, by podczas kolejnej i kolejnej rocznicy ślubu uśmiechali się tak szeroko jak moi rodzice wtedy uśmiech
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
risiia
początkujący
początkujący


Dołączył: 23 Kwi 2012
Posty: 3

PostWysłany: Pon 23 Kwi 2012, 13:19    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Oooojeeej, długo wyszło. Nobla tym, którzy przeczytają!
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
natalia_w
moderator
moderator


Dołączył: 02 Gru 2008
Posty: 4298
Skąd: Łódź

PostWysłany: Pon 23 Kwi 2012, 13:26    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

No właśnie pamiętam, że kiedyś był taki temat, ale nie mogę go znaleźć.
Bardzo się ciesze że Wam się udało wszystko zorganizować.
Podziwiam za determinację.
Życzę sobie takich córek oczko
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
risiia
początkujący
początkujący


Dołączył: 23 Kwi 2012
Posty: 3

PostWysłany: Pon 23 Kwi 2012, 13:41    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

teeż go nie mogłam znaleźć, przez co stworzyłam nowy uśmiech
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
aseret
gaduła
gaduła


Dołączył: 03 Kwi 2008
Posty: 352

PostWysłany: Czw 28 Cze 2012, 9:18    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Świetny prezent, naprawdę się napracowałaś! Very Happy Brawo! Very Happy

(off-topic: a swoją drogą masz młodziutkich rodziców - aż ja (trochę młodsza pd męża) i mąż (rocznik Twojego taty) poczuliśmy się staro : Wink Wink Wink )
_________________
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
natalia_w
moderator
moderator


Dołączył: 02 Gru 2008
Posty: 4298
Skąd: Łódź

PostWysłany: Czw 28 Cze 2012, 9:33    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

aseret kobieto gdzie Ty się tyle czas podziewałaś? Co u Ciebie?
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ślubne :: strona główna -> Na nowej drodze życia Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Zamknij

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.

Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz określić w ustawieniach Twojej przeglądarki.



Warszawa : Katowice : Kraków : Poznań : Wrocław : Łódź : Szczecin : Gdańsk : Toruń : Bydgoszcz : Częstochowa : Olsztyn : Rzeszów : Piła : Zielona Góra : Lublin : Kielce

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group