Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

_zuzka_ · kandydat Dołączył: 15 Wrz 2009 Posty: 31

Dzień przed....

Obudziłam się o 8, wskoczyłyśmy z mamcia i siostra do samochodu no i pojechałyśmy do mojej świadkowej na manicure ( no i ja na pedicure). Ok 17 dojechałam do miejscowości w której mieszkam, jeszcze szybciutko do sklepu po bransoletkę dla świadkowej i do domku. Na 18 do kościoła i jeszcze dodatkowy stres bo mój N. stwierdził ze się wyspowiada w sobotę na porannej mszy, ale nie dałam się tak łatwo, powiedziałam ze ma to zrobić dziś. Po spowiedzi siedząc już w ławce, pytam N czy kupił szampana na przywitanie gości a on do mnie z tekstem a po co... Nie wiecie nawet jak się we mnie zagotowało, ale stwierdziłam ze jestem po spowiedzi i nie będę się denerwować. Po kościele pojechaliśmy z mama i siostra na sale, zobaczyć czy wszystko ok, oczywiście nie spodobało się nam jak stoły są ustawione ale było za późno na zmienianie, bo już wszystko oprócz jedzonka na stolach się znajdowało, no ale cóż tak bywa. Właścicielka uspokoiła nas ze będzie dobrze. Później w domku jeszcze ostatnie porządki i przygotowanie do błogosławieństwa. ok 24 poszłam spać....
W dniu ślubu ...
Pobudka 6.30 umyłam się, ubrałam w lekkie ciuszki bo już było gorąco no i wyjechałam do fryzjera do innego miasta( jakbym nie mogla iść do swojej ale chciałam coś innego mieć na głowie), jechać okrężna droga do fryzjera i kosmetyczki musiałam wstąpić po moja świadkową, gdyż rodzinka nie chciała bym jechała sama autem w takim dniu bo to rożnie bywa. Oczywiście gdy tylko opuściłam granice mojego miasta przypomniało mi się ze nie wzięłam swojej kosmetyczki w której miałam fluid, do mojej wymagającej buzi. Telefon do mamy i zawijka do domu, na szczęście mama wyniosła mi już ja do bramy wiec nie marnowałam czasu na wjeżdżanie itd. Do fryzjera dojechałyśmy z ok 20 minutowym opóźnieniem, ale dobrze ze byłyśmy jako pierwsze zapisane, wiec nie czekałyśmy, po ok 2,5 godziny, w ślubnej fryzurce i makijażu biegusiem do autka i do domu, gdyż na 11.30 mieliśmy umówiona sesje zdjęciowa w plenerze. A t dojechać jeszcze ok 35 min trzeba, jechałyśmy przez jakieś wsie by nie czekać na światłach ( ja za kierownica w welonie). Wpadłyśmy do domu, byłyśmy same, świadkowa pomogła mi się ubrać oczywiście we dwie to strasznie trudne by nic się nie popsuło.ale dałyśmy rade, oczywiście sesja opóźniła się o pól godzinki. Pierwsza foteczka miała być dla rodziców, wiec cyknęliśmy ja w parku do fotografa no i w plener, plener był oczywiście 5 km od miejsca w którym byłyśmy u fryzjera i kosmetyczki, wiec jazda w kolko. NA plenerze ukrop ze nie dało się wytrzymać trwał 1,5 godziny bo o 16 mieliśmy ślub. Dojechaliśmy do domku było przed 15, zdążyłam wejść mama, babcia, koleżanki i rodzinka czekali już na nas. Zdążyłam jeszcze do łazienki wejść, tu słyszę muzykantów na dole no i wszystko w biegu. Za chwile przyjechali teście i inni goście, błogosławieństwo ( nikt nie płakał o dziwo, bałam się o swoja mamę, ale dzień wcześniej mama świadkowej powiedziała ze nie można płakać bo będę miała opłakane życie i chyba to ja powstrzymało, teściowi zakręciły się łzy ale przemógł się i nie płakał). Do ślubu jechaliśmy bryczka, czułam się jak księżniczka, piękna pogoda, znajomy dorożkarz. W kościele oczywiście kolejny mały stresik bo obrączki mieli nieść z mojej strony dziewczynka i chłopczyk z ze strony męża jego chrześniaczka no ale jego chrześniaczka się spóźniła na msze( raczej jej rodzice), wiec szli tylko z mojej, ale prześlicznie wyglądali. Ksiądz na pieknym kazaniu podarował nam kompas i zakonczyl slowami, zebyscie zawsze patrzyli w jednym kierunku.Po ceremonii oczywiście życzenia, prezenty, bociany, na sale wniósł mnie mąż razem z moim chrześniakiem na rekach. Toast, obiadek no i pierwszy taniec a później zabawa do białego rana. Na podziękowaniu dla rodziców byli bardzo miło zaskoczeni gdy podarowaliśmy im oprócz kwiatów także ramki z naszym ślubnym zdjęciem. w domku byliśmy chyba o 6.30 a o 15 poprawiny. Żałuje tylko ze tak krótko to trwało tyle przygotować i mija szybciutko, teraz z czasem myślę ze jeszcze bym dodała kilka rzeczy ale i tak był to najpiękniejszy dzień w Naszym Życiu.... uśmiech

a co do pleneru, nie odkładajcie go na po ślubie, bo już nigdy nie będzie się wyglądało tak jak w tym jedynym dniu. U nas co prawda było baaardzo gorąco, ale foteczki wyszły przepięknie, gdy je oglądaliśmy wtedy dopiero poleciały mi łzy i coś ściskało w gardle... uśmiech

_________________