Nasz Alejandro ;-)

[Agnusss]

Też postanowiłam założyć temat o naszym dzidziusiu, chociaż bardzo ze sobą walczyłam, bo chociaż nigdy nie byłam przesądna to w kwestii ciąży bardzo się boją zapeszać.

Początki Aleksandra ( wtedy jeszcze nie przychodziło nam do głowy, że jakby co wybierzemy takie imię, plany były inne) sięgają marca 2010.
Jeszcze przed ślubem stwierdziliśmy, że szkoda marnować pięknej owulacji i przystąpiliśmy do dzieła. Oboje mieliśmy dziwne przeczucia, że udało się za pierwszym razem. Pierwsze objawy pojawiły pojawiły się dość szybko, jechaliśmy na salę weselną dogadać ostatnie szczegóły i w samochodzie zrobiło mi się niedobrze. Potem tuż przed datą okresu dostałam dziwnych bóli brzucha, a jajniki chciały eksplodować. Dzień po tym kiedy miał pojawić sie okres zrobiłam test i w oczy uderzyły mnie dwie krechy - to było najdziwniejsze uczucie na świecie - radość, szczęście pomięszane z totalnym zaskoczeniem i niedowierzaniem.
Kilka dni przed ślubem ginekolog potwierdził obecność małego ludzika w moim brzuchu i w ten sposób w czasie wesela cały czas towarzyszyły mi obawa czy tańce i zmęczenie nie odbiją się na naszym mały gagatku, tymbardziej, że ciągle bolał mnie brzuch. Na szczęście nasz fasolek przeżył szaleństwa mamy, która przez całą noc piła tylko sok pomarańczowy i wodę zamiast szampana.
Pierwsze 3 miesiące to była zmęczeniowa masakra, na szczęście nie wymiotowałam, ale stałam się totalna śpiącą królewną, która przyswajała tylko zupy i herbatę. Wejście do sklepu mięsnego lub rybnego graniczyło z cudem, a noc zaczynała się o godzinie 19nastej.
Od 4 miesiąca nastała prawie sielanka, minęły mdłości i senność. Chyba w 15 tygodniu dowiedzieliśmy się, że nasz mimiludzik jest facetem i jakoś tak naturalnie z planowanego Mikołaja został przechrzczony na Aleksandra ( zanim się dowiedzieliśmy nazywałam go dzidziolem)
Od ok.19 tygodnia zaczęłam czuć ruchy. A teraz każdy mały kopniaczek daje mi ogromne szczęście.
Niedawno miałam badanie połówkowe i synuś dobrze się rozwija, co nas ogromnie cieszy.
Do tej pory nie mieliśmy żadnych specyficznych zachcianek, jemy wszystko poza rybami. A jak zjem cos co bardzo mi smakowało to młody zaczyna się ostro wiercić, podobnie gdy słyszy kiedy rozmawia kilka osób.
Powoli zaczęłam robić zakupy, mamy już pościel, kilka bodziaków, kocyk i skarpetki. Mnóstwo czasu spędzam na allegro w dziale Dla Dzieci .
Mam nadzieję, że nasz synuś będzie się dalej tak dobrze rozwijał i nie zechce wyciąć mamusi i tatusiowi żadnego niefajnego numeru

cdn...
_________________

[ewqa04]

Agnusss superancka historia Zwłaszcza to z marnowaniem takiej pięknej owulacji Najważniejszy, że dzidziuś rośnie zdrowo No i mi podoba sie jego data planowanego przyjścia na świat - ja jestem z 3.12
Za Was tez bede trzymać kciukasy, bardzo mocno

[Helgha]

Agnusss wzruszająca opowieść
niech maluszek rośnie w silę
co do daty narodzin to ja mam kolegę z 3.12 wyjątkowy człowiek ,mądry ,przystojny.... ech te szalone czasy liceum
_________________

[url=http://www.weddingcountdown.com]

[/url]

[Liziii]

Mnie tez rozbawil tekst o pięknej owulacji Czytalam z zapartym tchem
Agnusss, szczesciaro, za 1 razem juz sie udało I pospałas sobie, wypoczęłas - istna sielanka moim zdaniem juz od 1 trymestru
My doswiadczamy pierwszych porannych mdłosci wiekszego kalibru
_________________

[Justii]

Agnusss świetna historia i cieszę się że udało się za pierwszą owulacją Czekamy na małego Aleksandra:)

[Coni]

Agnusss super!
Widze, ze nie tylko u nas za pierwszym razem sie udalo Czy ja jestem jakim wyjatkiem, bo ani nie jest mi szczegolnie zle, ani spac tez mi sie za bardzo nie chce Ale moze to i dobrze
Niech maly Aleksander rosnie zdrowo i nie plata rodzicom zadych figli... Pozdrawiamy
_________________

[Agnusss]

Coni niektóre babeczki mają to szczęście, że przechodzą ciążę bezobjawowo, inne troszkę muszą się pomęczyć a jeszcze inne przechodzą jakieś katusze.

Liziii na mdłości pomaga jedzenie migdałów, mnie bardzo pomagały słone paluszki. A z sennością to nie miałam wesoło bo w I trymestrze pracowałam po 9 godzin dziennie i codziennie o 13 miałam totalny kryzys.
Teraz z powodu anemii i tendencji do mdlenia jestem na L4 i w sumie wszędzie przemieszczam się samochodem, żeby nie narażać się na zbyt dlugie stanie.
_________________

[myszka426]

Abnusss mnie w jeżdżeniu samochodem najbardziej męczyły korki.
teraz przestałam jeździć autem. Bo za kierownicą wstępuje we mnie jakiś diabeł i krew mnie zalewa jak stoję w kilometrowych korkach, Więc wolę się nie stresować.
_________________

[metka]

witamy małego Alejandro na forum!
miło jest czytać kolejny maminy wątek
_________________

[Agnusss]