Najbardziej na świecie denerwuje mnie...

[ewelajn]

[ruda_wiewiórka]

I to jest kolejna rzecz, od której robi mi się niedobrze.
wszystko załatwiane przez rodziców, babcie, ciocie i Bóg sam wie kogo jeszcze. A taki "szary" człowiek bez znajomości może tylko pomarzyć, mimo iż ma wielką wiedzę.
Wkurz mnie to niesamowicie, bo spotkałam się z bardzo wieloma osobami, które miały i dryg, i wiedzę, i umiejętności. nie miły tylko jednego - znajomości. I tak naprawdę nie wiadomo ilu dobrych sędziów, prawników czy lekarzy poszło się ... bo nie dostali się na staż czy aplikację.
Ale na to chyba nie ma rady (no chyba, że zmieniłaby się mentalność Polaków - a w cuda nie wierzę)

Co do ustroju politycznego:
cały nasz system jest do bani, ale nie sam w sobie. on jest do bani bo rządzą nami ludzie dla których liczy się tylko kasa a nie dobro społeczeństwa. i to się nie zmieni, bo nawet jak ktoś z ideą, nowym lepszym spojrzeniem na świat, dostanie się do rządu - to Ci którzy tam już są, prawdopodobnie go stłamszą albo co gorsza przerobią na takich jakimi sami są...
U nas ciężko będzie coś zmienić, nawet przez wybory. bo na kogo tak naprawdę głosować?
na Pana, który karze nam pracować prawie do 70, na Pana, który żyje pewnym nieszczęśliwym wypadkiem, który podnosi do rangi tragedii narodowej wywołanej zamachem, czy Pana, który propaguje trawkę
nie ma na kogo. jak jeden dostał szansę na skończenie swoich rozpoczętych pomysłów i zmian to już po 100 dniach zrobił takie "bagno", że ciężko mu będzie odzyskać jako takie zaufanie społeczeństwa.. chociaż zaufanie to tu bardzo duże słowo...
_________________

[deina]

Jest na co narzekać i zawsze będzie. Utopia pod hasłem "ta druga kolejka zawsze jest krótsza" to jednak zazwyczaj efekt jednostkowych i wyrwanych z kontekstu porównań. Akurat jakiś element życia jest lepiej rozwiązany i sprawniejszy zagranicą niż u nas i to łatwo prowadzi do uznania, że w innych dziedzinach też musi być lepiej. A nigdzie nie ma ideału. Żyjąc w Anglii narzeka się na służbę zdrowia, żyjąc we Włoszech na koszmarnie zorganizowany ruch uliczny, i tak dalej, to tylko przykłady. W zasadzie więc wszystko sprowadza się do odpowiedzi na jedno pytanie - gdzie czujesz się sobą i u siebie i gdzie w związku z tym chcesz żyć. Odpowiedź zaś jest inna dla każdego, bo wypływa z innych przesłanek.
_________________
And you who seek to know Me, know that the seeking and yearning will avail you not, unless you know the mystery: for if that which you seek, you find not within yourself, you will never find it without.

[ewelajn]

ostatnio zdenerwowałam się po rozmowie z rodzicami dobrej koleżanki spotkanymi przypadkiem

pytali o ślub i o to , czy rodzice ( moi i przyszłego męża)
już się poznali itd

mówię, że spotkanie dopiero będzie , a ci prychnęli, że aaa tam , 1 spotkanie, każdy wykłada kasę na stół i tyle

to ,że ich dzieci tak zrobiły x lat temu to cóż,

nikt nie wierzy,że płacimy sami

i uciułamy pieniądze i i tak będę słyszeć , że ładne wesele rodzice nam zrobili a ja się niczym nie musiałam martwić
_________________

[myszka426]

Tacy są ludzie, ale nie warto się nimi przejmować
_________________

[WIDEOFILM]

[Lusilla]

Byłoby czytelniej, gdybyś używał opcji "cytuj"
_________________

[Sedlex]

Mnie też wkurza kilka rzeczy okropnie, denerwuje mnie ewidentna niesprawiedliwość dotykającego szarego człowieka, którym akurat jestem.
No bo chociażby: na studiach poznałam koleżankę, z którą potem się zaprzyjaźniłyśmy. Córka profesora pracującego na tej samej uczelni
i starszej kustosz w uczelnianej bibliotece. Po studiach szybciutko rodzice załatwili jej posadę w bibliotece u mamy (w tym przypadku graniczy z cudem, żeby zaraz po studiach dostać taką pracę, jeszcze na uczelni i ze stwierdzoną dysleksją!), po czym przyjaciółka rozpoczęła drugie studia, które niby miały być płatne - ale jak to ona stwierdziła - jako córka profesora płacę tylko minimum (w sensie chyba - tata płaci).
W tym samym czasie rodzice kupili jej i urządzili piękne mieszkanie na strzeżonym osiedlu. Rachunki, jej dentystę i lekarzy - opłacają rodzice. Ona tylko wydaje na siebie i swojego kota, kupuje coś do mieszkania itp.
Zapragnęła pracować jako psychoterapeuta (zaraz po drugich studiach!) w ośrodku pomocy, gdzie też trudno dostać pracę - mama skontaktowała ją ze swoją znajomą, praca jest - od razu, z polecenia.
Denerwuje mnie, że ona tak bardzo narzeka...
A z drugiej strony mówi wprost - mnie jest o wiele łatwiej, bo mi większość załatwiają rodzice, bo mam znajomości, bo to, bo tamto...
Eh, niesprawiedliwość.
Czasami jak z nią rozmawiam, milczę o swoich problemach z pracą, życiem, rachunkami itp.
_________________
Dura lex, sed lex.

[oli_a]

mnie wkurza niesprawiedliwosc w pracy... wczoraj miarka sie przebrala, powiedzialam do P. a niech mnie wywala, gdzies to mam. Ci starsi stazem, ale tak samo zatrudnieni mysla ze beda wykorzstywac tych ''mlodszych''. Na pewno nie dam soba pomiatac. Taka jedna z pracy do mnie wczoraj takim glupim tonem, to ja do niej tez takim glupim tonem! Zero pomocy od innych ! Nawet jak nie maja nic do roboty i przynajmniej by sie ruszyli, zeby czas im minall, co tam... beda stali. Najchetniej bym rzucila ´ta prace zeby tych ludzi wiecej nie widziec
_________________
Patryk <3

Oliver <3

[Sedlex]

Oli, i jak sytuacja w pracy?
_________________
Dura lex, sed lex.