Stres przedślubny :)

[efkalinka]

Ja zamówiłam sobie planer ślubny na jakiejś tam stronie i tam mam miejsca na wszystkie daty i jeśli coś pominę to będę wtedy wielką gapą. Jestem roztrzepana, a chcę żeby było idealnie.
Wy dziewczyny na pewno czujecie większy stres, bo rodzą się zdrowe wątpliwości wynikające ze ślubu już za chwilę. Musicie je mieć! Jakbyście ich nie miały to znaczyłoby, że Wam nie zależy. Wątpliwości są po to, żeby upewnić się w swojej decyzji.
Ja dzisiaj byłam na naszej sali, podpisać umowę i szykowali się do wesela. Mnóstwo biegajacych ludzi wokół i ja stojąca z narzeczonym na środku sprawiło, że poczułam się zestresowana już!
Nie wiem co dopiero będzie na moim ślubie!!
_________________

[kasiulka59]

efkalinka W dniu ślubu to wokół Ciebie będą biegać. Powiem Ci tak stres będzie zawsze przed ślubem i ja na myśl o tym że przed całym Kościołem będę musiała mówić głośno przysięgę to troszkę mnie to przeraża. Boję się że się pomylę i będzie niezłą wtopa
_________________


"Małżeństwo – zdarzenie, po którym mężczyzna przestaje kupować kwiaty, a zaczyna kupować warzywa. "
A.Uniechowski

[efkalinka]

kasiulka59 wiedziałyśmy w co się pakujemy. Jak się pomylimy to trzeba się zaśmiać, albo udawać, że nic się nie stało.
Damy rade!
Ale z tego co słyszałam od niektórych młodych to po takim stresie nie pamiętają swojego wesela;p.
_________________

[kasiulka59]

[efkalinka]

Wczoraj oglądałam film, a którym młody jechał z wiązanką do młodej i kamerzysta się go pyta, gdzie jedzie (swoją drogą wspaniałe pytanie...)
a on odpowiedział zestresowany, że na zaręczyny, na co jego matka krzyczy, że przecież na ślub jedzie. A on nie ogarniał. Patrzył w kamerę, uśmiechał się i nie wiedział o co chodzi.
_________________

[Mani_ani]

To okropne! Zastanawiam się po co brać ślub skoro na myśl o nim strach paraliżuje.

Gdy jest się pewnym swojej decyzji, stres przedślubny wcale nie jest jakiś ogromny, nawet kilka dni przed. W ogóle nie rozumiem tego jak można przez sam stres przedślubny schudnąć np. 10 kg... Tu chyba coś jest nie tak, może w takim przypadku wypadałoby poczekać jeszcze trochę z decyzją. Bo nie wydaje mi się, by chodziło tylko o takie pierdoły jak to czy będzie ładna pogoda, sukienka będzie dobrze leżała i czy rosół podadzą gorący. Ja jedynie stresowałam się tym czy sprawdzę się w roli gospodyni. A wcześniej tym jak sukienka będzie wyglądać. Ale my tak bardzo pragnęliśmy się pobrać, że im bliżej ślubu tym coraz większe szczęście mieszało się ze stresem.
_________________

[efkalinka]

[sreg]

[Mani_ani]

Sam stres jest normalny, ale nie przerażenie, strach pojawiające się wtedy, gdy myśli się o spędzeniu całego życia z TĄ osobą. To czy ktoś jest gotowy na ślub musi rozeznać we własnym sumieniu. Przemyśleć czy jego reakcja wynika z tego, że zastanawia się jak będą bawić się goście czy wódka będzie smakowała,a zespół nie da plamy, czy może stwierdza, że jeszcze nie zdążył się wyszaleć, że w sumie wokół tyle fajnych dziewczyn/facetów. Albo że "chyba to nie jest jednak ta osoba, z którą chcę spędzić życie, ale zbyt daleko już zaszło, zaproszenia kupione, sukienka wybrana, więc trudno, nie ma co odwoływać".

Widzę że jest sporo ludzi, którzy nie są gotowi tak naprawdę na ślub. Kojarzy im się on z fajną zabawą, piękną suknią, byciem raz w życiu księżniczką itd i z tego powodu chcą go wziąć. Myślą, że w ich związku nigdy nie będzie problemów, że zawsze będzie wszystko szło gładko. Tak NIE JEST. Trzeba bardzo dużo wyrozumiałości i prawdziwej miłości, a przede wszystkim bardzo dobrej komunikacji w związku, by przetrwać niektóre chwile. Życie erotyczne ze współmałżonkiem też okazuje się być bardzo ważne - albo scala, albo po mału niszczy. Poza tym, jeśli przed ślubem jest średnio, to najprawdopodobniej po uroczystości nic się nie zmieni na dłuższą metę. Wiadomo, pierwsze dni będą pełne emocjonalnych uniesień, ale gdy emocje opadną okaże się, że jest tak jak dawniej.

I niestety, ale mam wokół siebie przykłady złego podejścia do kwestii ślubu i skutków, jakie ono przyniosło. I to sypią się małżeństwa nawet po niecałym roku stażu. Przy czym to pary mieszkające razem przed ślubem i świadome tego, że już w okresie narzeczeństwa nie były do końca zadowolone ze swojego życia uczuciowego. Poza tym niektórzy zdają się nie pamiętać, że "miłość, wierność i uczciwość małżeńska" są nadrzędnymi wartościami, jakimi mają się kierować w nowym etapie życia.

Warto po prostu wchodzić w małżeństwo będąc w takim stanie świadomości, w którym wiem, że moim marzeniem jest ślubować drugiej osobie miłość na zawsze i obiecywać, że nigdy się jej nie opuści. Oraz, że chcę robić wszystko, by nasze małżeństwo się nie rozpadło. Że chcę wymagać, ale dla dobra związku. I że chcę mówić o wszystkim co mnie boli, żeby nie dopuścić do pielęgnowania w sobie żalu --> oddalania sie od siebie.
_________________

[tynka2506]

Ja stresuje się całą tą organizacją... nie wiem jak to wygląda nigdy nie byłam na ślubie ale to już opowiadałam...
Ciesze się tylko z tego , że stres nie działa korzystanie na nasz związek wręcz przeciwnie z Ł teraz tym bardziej się wspieramy i czuje jego miłość
_________________