in vitro

[Elmuszka]

.Justyna, czy w ktoryms zdaniu ocenilam ciezar Twojego potencjalnego grzechu? Czy potepilam Ciebie? nie wydaje mi sie, naprawde staralam sie z uwagi na delikatnosc materii wypowiadac sie z szacunkiem...

Utrudniac drogi nie zamierzam, bo mocy zadnej ku temu nie mam, niemniej, zwazajac na brak ogolnej wiedzy o tej procedurze wsrod ogolu spoleczenstwa, a wiec i jakiegos odsetka forumek, nie potrafie prosto przytaknac... sprawa in vitro jest zlozona, to nie jest tylko tak, ze mamy smutna pare, ktora dzieki cudowi nauki staje sie szczesliwa para, ze efektem jest li tylko rozowy bobas.

I nie jest to sprawa moim zdaniem, ktora rozpatrywac mozna tylko w kategorii grzechu/nie grzechu. Problem ociera sie o czysta etyke i godnosc ludzka, ktora jest wartoscia ponad religijna.

Postaram sie wydzielic temat gdy bede miec mozliwosc, chyba ze Marcie uda sie to zrobic szybciej.

[Kasztanowa]

[limone]

[Asiulaaa019]

Elmuszko chodzilo mi o to ze powinni probowac zrozumiec takie rodziny.
In vitro nie upowaznia nikogo do skreslania ludzi albo dzielenia ich na gorszych.
nie jest dobrym podejscie do takiego tematu zdecydowanie na Nie gdy malo sie go rozumie.
To mialam na mysli
_________________

[atina]

Ok skończmy temat religii, jest on jak zwykle kontrowersyjny w tej kwestii. Jesteśmy w wątku radzenia sobie z niepłodnością, a in vitro jest jednym z wyjść. A to czy ktoś chce z tej metody skorzystać, jest tylko jej/jego sprawą.
_________________

[Asiulaaa019]

[Justyna***]

[Kasztanowa]

[nheledore]

Dziewczyny, nie macie pojęcia, jak miło mi czytać, że dzięki temu wątkowi inaczej na to patrzycie, że więcej rozumiecie, niezmiernie się cieszę!
Wątek oswajania założyłam, żeby te, które muszą i chcą, mogły mieć swoje ciepłe, dobre miejsce na forum. W najśmielszych oczekiwaniach nie spodziewałam się, że będą oswajały ten problem również osoby, których on nie dotyczy. Dzięki Wam za to, bo po raz kolejny udowadnia mi to, że to forum jest niezwykłe.
Ewa, dzięki za szczerość, dla mnie to było bardzo ważne przeczytać, co myślałaś i jeszcze ważniejsze, że teraz patrzysz na to inaczej

Co do in-vitro, temat samego zabiegu jak najbardziej na miejscu. Jego etyczności i stanowiska KK, niekoniecznie. Popieram tu Justynę.
Ja z in-vitro również mam kłopot i dylemat moralny, ale tyle wiemy o sobie, na ile nas sprawdzono. Pewnie, gdyby okazało się, że jednak mam niedrożne jajowody, chciałabym spróbować. Nawet za cenę moralnego niepokoju. Po prostu dobrze się mówi w sytuacji, gdy stoimy z boku danego problemu, wszystko wydaje się wtedy klarowne, decyzje są zero-jedynkowe. Dużo straszniej jest być w centrum, gdzie decyzje są rzeczywiste i musimy podjąć decyzję, która będzie oceniana przez grono ludzi, nigdy nie będących nawet obok danego problemu.

Moja siostra po kolejnej stracie rozważała surogatkę. Czy mam prawo do moralnej oceny? Czy mam prawo do doradzania? NIE.
Bo nigdy nie wiem, co ja zrobiłabym będąc w takim miejscu, tuż przy ścianie, gdzie nie ma możliwości ruchu, gdzie paraliżuje nas strach, a z drugiej strony gdzie wiem, że nie ma po co żyć, jeśli nie będzie dziecka.
Czy ludzie mają prawo mówić mi, że to nie jest koniec świata, że "małżeństwo może być szczęśliwe bez dzieci"? NIE.
Nie mogą tego mówić, bo nie wiedzą, co czuję, jak bardzo pragnę, jak widzę w oczach mojego męża, że pragnie być ojcem. Tym bardziej, że ci sami ludzie trzymają na rękach własne dzieci.
Owszem, znam małżeństwa, które świadomie nie chcą mieć dzieci i są z tego powodu szczęśliwi. Ale oni na to się umawiali. Ja z mężem umawiałam się, że założymy rodzinę, że stworzenie domu z dziećmi to nasz cel, nie wypaśny dom, samochód, działka w górach, ale właśnie stworzenie ciepłej, bezpiecznej rodziny.
I dla mnie to będzie koniec świata, gdy okaże się, że nie mogę mieć dzieci. I czy ktoś będzie mi wtedy mógł powiedzieć, że źle robię, chcąc jednak żyć i spełnić swoje największe marzenie za pomocą kontrowersyjnej metody?

[Justyna***]