Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

martyna2255

Koniec przygotowań, początek wspólnej drogi oczko

08.09.2012

Oczywiście obudziłam się rano i nie mogłam już zasnąć oczko

Ale to chyba nikogo nie dziwi. Pogoda zapowiadała się w kratkę, ale nie miałam czasu o tym myśleć. Lista zadań ułożona w głowie poszła w ruch, a ja nadal nie byłam przekonana, że to naprawdę już dziś oczko

Krzątanina po domu, przygotowania. Kurs chłopaków do lokalu z ostatnimi rzeczami. Ja w między czasie fryzjer. Nie widziałam narzeczonego język z oczkiem

kwiaty do fryzjerki zdążył przynieść wcześniej. Wydawało mi się, że fryzura wyszła lepiej niż próbna oczko

Zadowolona, ale wciąż nie mogąca uwierzyć w to co się dzieje weszłam do domu. Właśnie Pani makijażystka kończyła malować babcię oczko

A kilka minut później przyjechała moja świadkowa. Wyglądała cudnie oczko

Nie miałam znaku od kamerzystów i fotografa. Mieli już być, troszkę się przejęłam, ale maszyna ruszyła! W dekorowaniu domu pomagała mi moja świadkowa i mój brat. Co chwilę pytali. Tak mam to zrobić? Tak przywiązać? A może chcesz inaczej? Hihi oczko

Chcieli, żebym była zadowolona. Kiedy ostatnie kokardy z kwiatami przywiązywaliśmy do ogrodzenia, nagle wyszło słońce. Trzy nasze buzie porozumiewawczo pokazały zęby. Nie wiem kiedy, ale już po chwili przebrana w bieliznę ślubną, pończochy i biały szlafroczek poczułam, że mimowolnie ciśnie się uśmiech na moich ustach ;D Makijaż został zrobiony szybciutko, tak mi się przynajmniej wydawało, a już było po 12. Gdy chwilę później wyjrzałam przez okno już zobaczyłam moją ekipę oczko

Podjechali kamerzyści i fotograf. Jakieś dziwne emocje zaczęły we mnie buszować. Od tej chwili to już wszystko runęło lawiną. Moje ubieranie. Troszkę było śmiesznie wchodzić w tą halkę z kołami i suknię, a potem czekać na sznurowanie oczko

Gorąco! Wcale nie było na dworze gorąco, ale ja czułam, jakby był środek najbardziej upalnego lata. Miałam chwilę przerażenia gdy już całkowicie gotowa chciałam zejść po schodach. Welon, tren, suknia. W głowie coś mi mówiło – za dużo tego, by zejść normalnie, ale jak zrobiłam kilka kroków wszystkie złe przeczucia minęły. Było nad wyraz wygodnie. Gdy już schodziłam z ostatniego schodka, zauważyłam, że rodzice stoją na dole i cały czas na mnie patrzą. Jakież cudowne mieli wyrazy twarzy. Nigdy tego nie zapomnę. Jakąś chwilę później usłyszałam orkiestrę, a w drzwiach zobaczyłam narzeczonego. Z tej chwili to chyba nic nie pamiętam, mgła, poza tym, że do mnie podszedł i ucałował w dłoń, wręczając potem kwiaty. Błogosławieństwo było bardzo ujmujące. Moi rodzice przejęci, ale szczęśliwi, powiedzieli kilka słów od serca. Jednak nie musieli w ogóle mówić. Ich oczy pokazywały taaaak wiele… Pierwsza bramka już czekała na nas pod domem. Marsz weselny, pierwsi goście, pierwsze kwiaty, życzenia i chyba pierwsza chwila, gdy poczułam napływające łzy, ale udało się je opanować. Następne bramki. Uśmiechy, życzenia i ostatnia bramka, która zaczęła się niepozornym biegiem żołnierzy koło naszego samochodu. Biegli po naszej prawej stronie w pełnym umundurowaniu, nie zastawiając nam drogi. Dziwne, pomyślałam, ale po chwili z jednego podjazdu z lewej strony nagle wyjechał wielki wóz w barwach wojskowych oczko

A potem huk jakiś petard koło naszego samochodu. Nasz kierowca chciał ich postraszyć i zatrzymał się z piskiem w ostatniej chwili. Jedna wielka burza emocji i po chwili jesteśmy pod Kościołem. Słońce świeci ;D nasze buzie jednak za bardzo przejęte, by to zauważyć. I zaczęło się. Stoimy na progu Kościoła. Nie widziałam jednak gości, ale tylko i wyłącznie mojego narzeczonego i drogę do ołtarza. Gdy nadszedł czas przysięgi nagle obok nas pojawił się mój wujek oczko

( Myśleliśmy, że nie będzie mógł udzielić nam ślubu ze względu na swoją chorobę, ale jednak pojawił się ) Przy przysiędze wypowiadanej przez narzeczonego bardzo się wzruszyłam. Niewiele brakło do łez, ale swoją przysięgę zdołałam powiedzieć, bez łez, za to z przejęciem. Mój kochany też się przejął, bo aż miałam trudności z wsunięciem mu obrączki, a była wcześniej dość luźna hihi... Życzenia życzenia życzenia… Cudowna chwila, wiele osób i mnóstwo emocji. Jeszcze kilka bramek po drodze. W samochodzie poczułam lekkie rozluźnienie i ze śmiechem porozmawialiśmy o naszym spięciu w Kościele. Nasz pierwszy małżeński kawałek chleba smakował cudownie, a kieliszki potłukły się w drobny mak oczko

Mój mąż wziął mnie na ręce i przeniósł przez próg. Po jakimś czasie zatańczyliśmy nasz pierwszy taniec, który w 98% był improwizowany, ponieważ nie mieliśmy czasu na próby. Pomimo to, nasz taniec wyszedł bardzo dobrze. Mix piosenek wywołał ogrom śmiechu i oklasków wśród gości oczko

My sami podczas tańca bawiliśmy się wprost nieziemsko.
Zabawa, zabawa, zabawa…
Za duuużo się działo, by to wszystko opisać w kilku zdaniach język z oczkiem

Było prześwietnie. Mnóstwo zabawy, radości i rozmów.

uśmiech

A muchę złapał mój brat, który na koniec wesela z kwiatami wyjętymi z wazonu oświadczył się swojej dziewczynie...

Po wszystkim, zmęczeni i szczęśliwi położyliśmy się spać koło 7 oczko

_________________