Forumowe "ciężarówki" II

[pearl.jamka]

Martens - gratulacje!!
_________________
Wiadro cierpliwości przyjmę! Pilnie!

[ewelajn]

Martens- gratuluję w domku już jesteście?
ostatecznie samo się zaczęło czy wywoływali ?

ja wciąż czekam
_________________

[gosia86]

Martens gratuluję córeczki!
Dobrze prawisz- cudownie być mamą

ewelajn już niedługo . Powodzenia!
_________________

[annna]

[e-nina]

Gratuluję ponownie,wagowo i wzrostowo prawie identycznie jak moja córka
_________________

[domcia192]

Martens gratuluje Anulka witaj i rośnij zdrowa
_________________
Jesteśmy parą od 22.04.2007r. ;** <3
Zaręczeni od 14 grudnia 2012r. ;*

[Justyna***]

Martens, gratulacje No i niunia wcale nie jest za maleńka, niepotrzebnie się martwiłaś.

ewelajna, poród naprawdę może zaskoczyć, nie muszą się pojawiać żadne "przepowiadacze"

Pearl, nie będę tu ściemniać ani oszukiwać, chciałabym napisać, że z każdym dniem czuję się bardziej pewnie w roli mamy ale chyba właściwsze będzie stwierdzenie, że czuję się mniej niepewnie.
W sumie w domu jesteśmy od dwoch tygodni a parę dni temu mąż poszedł do pracy i zostałam w domu sama z niuniem. Stresuje mnie to dość mocno. Na dodatek mały mocno ulewa, parę razy zdarzyło mu się ulać z lekkim chlustem i to już przyprawia mnie o stan przedzawałowy. Je łapczywie, z piersi mleko leci szybko, on jest niecierpliwy i nie lubi jak mu się przerywa jedzenie na odbicie (a robimy tak ze 2 razy w trakcie) i ulewa, no

Ja czuję się lepiej. Połóg to okropna rzecz, zwłaszcza jak jest powikłany i po porodzie niestety nie można się rozstać na dobre ze szpitalem. Przez dwa tygodnie codziennie musiałam do szpitala jeździć. Przynajmniej opanowałam sztukę ściągania mleka laktatorem
Od paru dni dopiero jestem w stanie chodzić bez bólu, siadać, unieść nogę, sama się ubrać. Wcześniej było naprawdę marnie i funkcjonowałam tylko dzięki pomocy męża. Teraz jak ze mną jest już lepiej, dom powoli zaczyna funkcjonować normalnie. Na tyle normalnie na ile się da to zrobić z maluchem w domu

Przez cały poród niestety leżałam. Nie mogłam wstać, nawet do toalety. Rodziłam w obecności trzech lekarzy, położnej, dwóch studentów i męża. Nie miałam ani porodu aktywnego, ani kameralnego. Dziś jak sobie o tym pomyślę, nie ma to dla mnie znaczenia. Widać tak miało być, że niezbędna była kroplówka, leki i cała ta armia specjalistów.

Potem przychodziły różne uczucia, strach, obawa czy sobie poradzę, coraz więcej miłości i czułości, niepewność, ból po porodzie. Wszystko na raz i na zmianę.
Teraz też tak jest. Są momenty, kiedy mogłabym stać godzinami przy łóżeczku synka a są i takie, kiedy on płacze, ja nie wiem co jeszcze mogę zrobić, żeby przestał i mam ochotę płakać razem z nim.
Ale też oboje jesteśmy z mężem pewni, że chcemy mieć jeszcze jednego bąbla. Kiedy patrzę na synka, nie wyobrażam sobie, żeby mieć tylko jedno dziecko. Nie wiem kiedy zdecydujemy się na następne, jestem mocno pokiereszowana, boję się o szyjkę. W szpitalu z zazdrością patrzyłam na babeczki z brzuszkiem. Na pewno jeszcze kiedyś wrócę tutaj na listę ciężarówek.

[Kithy]

Justynko pięknie to opisałaś Ale myślę, że te wszysktie wcześniejsze starania się i te bóle i ten poród to mały Ci wszystko wynagrodził i wynagradza każdego dnia :*
_________________

[domcia192]

I będzie do końca twoich dni Ci wynagradzał
_________________
Jesteśmy parą od 22.04.2007r. ;** <3
Zaręczeni od 14 grudnia 2012r. ;*

[Marga]

Dokładnie, dzieci to są takie stworzenia niezwykłe, że wszystko jesteśmy dla nich w stanie znieść, a ich radość jest naszą stukrotną.

Sonia, ogromne gratulacje! Po tak ciężkiej ciąży tyle w Tobie optymizmu, siły i prawdziwej radości - bardzo się cieszę, że cc nie odebrało Ci siły i że tak szybko się ogarnęłaś. Lilianko, rośnij zdrowo, Maluchu, żeby problemy ciążowe były ostatnimi, jakie mamusia z Tobą miała .

Martens, gratuluję Aneczki! Współczuję tak długiego porodu, ale nareszcie, nareszcie córeczka jest z Wami. Teraz się zacznie nowa, piękna historia .

Ja melduję, że z dniem jutrzejszym moja ciąża będzie naprawdę donoszona . Dokładnie od 17. stycznia miałam ciążę zagrożoną porodem przedwczesnym, ale jakoś się doturlałam. W sobotę lekarz mnie pyta, co ja jeszcze robię w jego gabinecie, sam się dziwił doskonałości szwu szyjkowego, który to on osobiście zakładał . Wszystko mi się na tym szwie trzyma i nie puszcza. Odstawiłam luteinę, skurczy brak, mieliśmy dylemat, kiedy mnie ciąć - ale jednak stanęło na kwietniu. 24. kwietnia Maleńka prawdopodobnie przyjdzie na świat. Waży na chwilę obecną ok. 3 kilo, może trochę mniej. Szkoda mi ją wyjmować, bo się skubana zasiedziała i dobrze jej, ale trudno, na pewno da radę na tym świecie przy swojej wadze i dojrzałości.
Co do cc i opinii niektórych, że nie boli czy że jest o wiele lepsze od sn - boli jak cholera, ale to jest trochę jak wybór między młotem a kowadłem, nic ciekawego i jedno, i drugie. Tylko wynik jest ten sam i wart zachodu .
I nie wepchnę się w kolejkę , bo na spóźnialskie nie mam wpływu .
_________________