Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

madziab9 · maniak Dołączył: 06 Wrz 2012 Posty: 1091

Nasza historia rozpoczęła się 19 września 2013, kiedy to test ukazał nam 2 nieśmiałe kreseczki uśmiech

tutaj test z kilku dni później, kreseczki były już bardziej wyraźne...

Potem był jeszcze jeden test i jeszcze jeden i niedowierzanie… Byliśmy bardzo zaskoczeni, ponieważ od kilku lat borykałam się z mięśniakami i od wielu lekarzy słyszałam, że najprawdopodobniej będę miała problemy z zajściem w ciążę a później z jej donoszeniem…A tu pach- noc poślubna i nasze pierwsze staranie i już sukces uśmiech

Tego samego wieczoru pojechaliśmy (jak na sygnale uśmiech

) do mojego lekarza (który na szczęście przyjmuje do 23 uśmiech

), który na USG znalazł małą 2mm plamkę, która potencjalnie mogla być pęcherzykiem. Pomimo innych oznak ciąży, jak spulchnienie macicy, doktor kazal nam przyjechać za 5 dni- jeśli pęcherzyk urośnie to na 100% możemy się spodziewać potomstwa. Po rzeczonych 5 dniach nasz maly pęcherzyk urosl 10x! To było aż niewiarygodne. To był nasz 5 tydzien.
Oczywiście nie wytrzymaliśmy i powiedzieliśmy najbliższej rodzinie już po pierwszej wizycie. Były lzy radości ale i obawy czy wszystko będzie tak jak być powinno…
Przez następne kilka tygodni było życie w obawie, czy zarodek wykształci się tak jak powinien. Starałam się nie stresować i myslec pozytywnie, ale mimo to obawy te siedziały w mojej glowie, zwłaszcza ze wcześniej miałam problemy natury ginekologicznej…W tym czasie miałam niewiele objawów typowych dla ciąży, jedynie przez 2 tygodnie meczyly mnie mdlosci i drazliwosc na zapachy. Nie wymiotowałam i z czasem tez piersi mniej mnie bolały. Zamiast się cieszyc, to potegowalo moje obawy czy aby zarodek się wyksztalcil. W 10 tygodniu kolejna wizyta i upragniony odgłos bicia serduszka i maly człowieczek na ekranie USG przyprawiły mnie o łzy szczęścia. I zapewnienia lekarza ze wszystko jest w porządku i ciąża przebiega prawidłowo. Tylko tego wtedy potrzebowaliśmy do szczęścia.

Po tej wizycie, postanowiłam pójść w końcu na zwolnienie lekarskie, do którego lekarz namawiał mnie od pierwszej wizyty. No i w końcu musiałam powiedzieć w pracy o ciąży. W międzyczasie wyjechaliśmy z mężem na urlop- w podróż poślubną, kiedy to nasza dzidzia zaliczyła pierwszy w życiu lot samolotem (nie było przeciwwskazań lekarskich). Po powrocie poszłam na zwolnienie.
Po kolejnych 4 tygodniach- 21.11, kolejna wizyta i przełomowa chwila dla mojego męża, który po raz pierwszy mógł zobaczyć fikającą na ekranie dzidzię. Dla nas obojga to były wzruszające chwile... Badanie parametrów genetycznych dało prawidłowe wyniki.

Teraz niecierpliwie czekamy na 19.12, kiedy to przy odrobinie szczęścia dowiemy się kto dokładnie zamieszkuje mój brzuszek uśmiech

_________________